Αντώνης Αντωνίου: Δυνατότητες για νέα Στρατηγική
Μεγάλα ερωτήματα και βασανιστικά διλήμματα απασχολούν σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, τον Κυπριακό Ελληνισμό:
- Μπορούμε να παραμένουμε προσκολλημένοι στην δοκιμασμένη για δέκα χρόνια διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος με προοπτική επιτυχούς κατάληξης και βιώσιμης λύσης;
- Υπάρχουν περιθώρια για μια νέα στρατηγική στο Κυπριακό που να μας οδηγεί σε διέξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα;
Απαντήσεις και συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν, μόνο μετά από σοβαρή μελέτη και ανάλυση των μέχρι στιγμής δεδομένων.
Ποια είναι η κατάσταση σήμερα από τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού:
Με ανησυχία διαπιστώνουμε πως τα τελευταία χρόνια οι αντιστάσεις μας μειώνονται επικίνδυνα. Υποχωρούμε συνεχώς χωρίς ανταλλάγματα. Με τις πράξεις και παραλείψεις μας αναβαθμίζουμε το κατοχικό καθεστώς και τον τ/κ ηγέτη.
Μεταξύ άλλων αποδεχτήκαμε:
- εκ περιτροπής προεδρία
- παραμονή όλων των εποίκων
- πολιτική και αριθμητική ισότητα σε σημαντικούς θεσμούς
- βέτο σ’ όλες σχεδόν τις αποφάσεις,
- παραχώρηση των 4 βασικών ελευθεριών στους τούρκους υπηκόους,
Συμφωνήσαμε το κατάλοιπο εξουσίας να εκχωρηθεί στα συνιστώντα κρατίδια. Συζητούμε εξαιρέσεις και κριτήρια με τα οποία θα στερηθούν οι ε/κ πρόσφυγες τις περιουσίες τους.
Παρά τις επικίνδυνες αυτές υποχωρήσεις η Τουρκική πλευρά δεν έχει μετακινηθεί καθόλου από τις γνωστές αδιάλλακτες θέσεις της. Επιμένει σε:
- διζωνική ομοσπονδία με εγγυημένες πλειοψηφίες πληθυσμού και περιουσιών
- μόνιμες παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο
- παραμονή κατοχικών στρατευμάτων, εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων.
Η κρατική μας οντότητα και κυριαρχία, στοιχεία που διατήρησαν τη χώρα μας ζωντανή και με μια θέση στη διεθνή σκηνή, υπονομεύονται και κινδυνεύουν να καταργηθούν.
Οι συνεχείς υποχωρήσεις και οι γενναιόδωρες προσφορές, με τον εξευτελισμό και την εθνική ταπείνωση του λαού μας, το μόνο που πετυχαίνουν είναι την αποθράσυνση και την ενθάρρυνση της τουρκικής αδιαλλαξίας.
Με τη Νέα Στρατηγική ο Νικόλας Παπαδόπουλος προτείνει μια νέα διαπραγματευτική τακτική που θα προτάξει τα κεφάλαια ζωτικού ενδιαφέροντος του Κυπριακού Ελληνισμού και θα απεμπλακεί από το εθνικά επιζήμιο πλαίσιο της Πενταμερούς Διάσκεψης.
Μια νέα στρατηγική απαλλαγμένη από τις πικρές εμπειρίες του αδιεξόδου των τελευταίων δέκα χρόνων. Μια νέα στρατηγική με την μέγιστη αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η Κύπρος, όπως η κρατική οντότητα της ως Κυπριακή Δημοκρατία, η στρατηγική γεωγραφική της θέση, η ιδιότητά της ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης και η επιβεβαιωμένη ύπαρξη υδρογονανθράκων στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη.
Μια νέα στρατηγική που θα αποκρούει τις παράλογες απαιτήσεις της Τουρκίας και θα διασφαλίζει τις ανησυχίες και τις ευαισθησίες Ε/κ και Τ/κ. Μια νέα στρατηγική που θα δημιουργεί πολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό κόστος για την Τουρκία, έτσι ώστε η μη λύση να της προκαλεί συνεχή φθορά.
Στο ερώτημα λοιπόν κατά πόσο χρειάζεται μια νέα στρατηγική από τη δική μας πλευρά, η απάντηση είναι ευθαρσώς ΝΑΙ.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια να παραμένουμε προσκολλημένοι σε μια στρατηγική στο Κυπριακό που έχει αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος ότι έχει αποτύχει και καταρρεύσει;
Σήμερα μπορούμε πιο εύκολα να πείσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη. Πιο εύκολα θα το κατανοήσουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, που το τελευταίο διάστημα η ρητορική και το μένος του νέο-σουλτάνου Ερντογάν, κατά πάντων, τους αφήνει άναυδους.
Αντώνης Αντωνίου