Ντρέπομαι…

Ντρέπομαι που διδάσκω σε ένα τέτοιο σύστημα… Ντρέπομαι που κάθε μέρα έχω για μεγαλύτερο εχθρό μου το διάλειμμα, και πάντα βγαίνω νικημένος…

Ντρέπομαι που πρέπει να αντικρίζω κατάμματα αθώες ψυχές δαμασμένες από ένα σύστημα κατάμεστο με ανούσιους αριθμούς και αχρείαστες, κούφιες γνώσεις… Μα περισσότερο απ’ όλα ντρέπομαι, γιατί δεν κατάφερα ακόμα να τα αλλάξω όλα αυτά και να φτιάξω ένα σχολείο για τα παιδιά μας που να σέβεται τα όνειρά τους και να μην τα κατακρημνίζει…

Ντρέπομαι γιατί γίναμε με τη θέλησή μας ή όχι τα πιόνια ενός χρεοκοπημένου συστήματος, βγαλμένου από κεφάλια βυθισμένα σε γραφεία αλλοτρίων, ξεκομμένων απ’ την εκπαίδευση, καμωμένα για να επιβάλλουν αυταρχικά οδηγίες και περίπλοκα, δήθεν εμπνευσμένα σχέδια…

Ντρέπομαι, γιατί άλλα ονειρεύτηκα… Είχα στο μυαλό και στην ψυχή μου ματιές καθάριες καμωμένες για ατόφια όνειρα… Είχα στο μυαλό έφηβους με όρεξη για μάθηση και δημιουργία, με ψυχές ολόρθες, φτιαγμένες να πετούν και όχι να σέρνονται…

Ντρέπομαι, γιατί έβλεπα σ’ εμένα μια δύναμη ανανέωσης, μια σπίθα γνήσια και αληθινή, να εμπνέει, να καθοδηγεί, να φλογίζει καρδιές και να πυρώνει τα πνεύματα, πάνω από τη λογική και τις σελίδες βιβλίων που υπηρετούσαν ξεκοιλιασμένους πολιτικάντικους σχεδιασμούς…

Ντρέπομαι που τα σχολεία μας κτίζονται για αναλυτικά προγράμματα που οδηγούν στο συμβιβασμό, στη ρουτίνα, στην καθημερινότητα της εξειδίκευσης, σε ξερές πεδιάδες χωρίς λουλούδια, σε γκρι πανεπιστήμια που κλείνουν απ’ έξω όνειρα, στην εξειδίκευση που ονειρεύονται οι εργοστασιάρχες για να κτίσουν τράπεζες και ουρανοξύστες…

Ντρέπομαι που διδάσκω με βάση δείκτες επιτυχίας κι επάρκειας, που προγραμματίζομαι να προετοιμάζω τη νέα γενιά για εξετάσεις τετραμήνων, που ανήκω σ’ εκείνους που ευθύνονται για το παραφόρτωμα της τσάντας των παιδιών μας, που συνεχίζω να μην μπορώ να αποσείσω όλα εκείνα που δεν πιστεύω κι όμως υποχρεούμαι να διδάξω…

Ντρέπομαι που διδάσκω σε ένα τέτοιο σύστημα… Μα θα ντρεπόμουν περισσότερο, αν δεν τολμούσα να αντισταθώ σε όλα αυτά που έχουν προγραμματιστεί για εμάς και τα παιδιά μας, χωρίς εμάς…

Ντρέπομαι, μα δεν θα σας περάσει…