Γ. Ιωαννίδης: “Γιατί με απογοητεύει η επιλογή Σπανού;”

Το ΑΚΕΛ είχε 4 χρόνια στη διάθεση του να προετοιμάσει το έδαφος έτσι που να μην τρέχει την τελευταία στιγμή να βρει υποψήφιο πρόεδρο να υποστηρίξει. Η φημολογία γύρω από διάφορα ονόματα τους τελευταίους μήνες έδιναν την εντύπωση ότι το ΑΚΕΛ όχι μόνο υποψήφιο δεν είχε προετοιμάσει αλλά ούτε αν θα κατέβαινε με κομματικό ή εξωκομματικό δεν ήξερε.

Δηλαδή δεν είχε καν απάντηση στο βασικό ερώτημα, ποιος είναι ο στόχος μας στις εκλογές. Η εξουσία ή η συσπείρωση των δυνάμεων του κόμματος μέσα από το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Και βλέπουμε το παράδοξο φαινόμενο ακόμα και σήμερα να μην έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο.

Μέσα σε αυτή τη θολούρα που πέρασε σαν θολούρα και στους αριστερούς εγκεφάλους μας, η Κ.Ε. αποφασίζει να προτείνει τον κ. Σπανό σαν υποψήφιο της στις κομματικές ομάδες. Αλλά υπό την αίρεση της συμφωνίας πάνω στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Δηλαδή η άμαξα μπροστά από το άλογο.

Τον κ. Σπανό δεν τον γνωρίζω προσωπικά αλλά πέραν του ότι ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που υποστηρίζει την λύση του κυπριακού και ότι είναι εξ αγχιστείας μέρος του οικονομικού και τραπεζικού κατεστημένου δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο που να μετρά θετικά στην απόφαση του ΑΚΕΛ.

Η επιλογή του δηλαδή, τόσο στην ουσία της όσο και σημαδιακά (κόκα κόλα – ίσως το πιο δημοφιλές σύμβολο του καπιταλισμού) δεν έχει τίποτε το κοινό με τα συμφέροντα και τις προσδοκίες των κυπρίων εργαζομένων.

Συμφωνώ ότι το ΑΚΕΛ θα πρέπει να διεκδικήσει την εξουσία με υποψήφιο από τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο αλλά όχι τον κ. Σπανό. Έχει χρόνο να αλλάξει την επιλογή του. Η ζημιά από το ρεζίλεμα θα είναι λιγότερη από τη ζημιά που θα φέρει η υποψηφιότητα Σπανού έστω και αν εκλεγεί πρόεδρος.