Ύστατο χαίρε στον λοχαγό Μιχάλη Σταύρου
Μέσα σε κλίμα βαρύτατου πένθους αποχαιρέτησαν συγγενείς φίλοι και η στρατιωτική οικογένεια τον 33χρονο λοχαγό Μιχάλη Σταύρου 33 ετών η κηδεία του οποίου τέλεστηκε το απόγευμα της Κυριακής στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στην γενέτειρα του Γεροσκήπου. Οι φίλοι συγγενείς και οι συνάδερφοι, υποδέχτηκαν τον Μιχάλη σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.
Την τελετή συνόδευσε τιμητικό στρατιωτικό Άγημα της Εθνικής Φρουράς και την κυβέρνηση στην εξόδιο ακολουθία εκπροσώπησε ο Υπουργός Άμυνας Φώτης Φωτίου. Στην κηδεία παρέστησαν ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Γιαννάκης Ομήρου , ο Υπουργός Εσωτερικών Σωκράτης Χάσικος , και ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Αντιστράτηγος Στυλιανός Νάσης.
Τον επικήδειο εκφώνησε ο διοικητής τη 4ης ταξιαρχίας, ταξίαρχος Γιάγκος Γιάγκου.Στον επικήδειο του ο διοικητής ταξίαρχος Γιάγκος Γιάγκου ανέφερε πως ο λοχαγός Μιχάλης Σταύρου παρουσιάστηκε στην ταξιαρχία τον προηγούμενο μήνα και πως όταν το έμαθε ήταν χαρούμενος πρώτο γιατί – όπως είπε – με τον πατέρα της συζύγου του Μιχάλη τον συνέδεε φιλία και συναδερφική επικοινωνία για τρεις και πλέον δεκαετίες και σε καιρούς δύσκολους « όταν οι άλλοι έστρεφαν τα νώτα», και ο δεύτερος λόγος πρόσθεσε , « γιατί θα του δινόταν αυτό που κάνει το στρατιωτικό επάγγελμα λειτούργημα, η ευκαιρία δηλαδή να υποδεχτεί έναν νέο άνθρωπο και να τον κατευθύνει στο δύσκολο δρόμο .Είναι αυτό συνέχισε , που μας καταξιώνει και κάνει την διαφορά μας με τους άλλους επαγγελματικούς χώρους.
Ο ταξίαρχος Γιάγκου Γιάγκου αναφέρθηκε και στο έντονο ενδιαφέρον αλλά και στην αγάπη που είχε η σύζυγος του Μιχάλη και ο πατέρας της για τον 33χρονο λογαχό. Η ικανοποίηση του είπε μεγάλωσε, όταν την 24η Μαΐου το μεσημέρι ο 33χρονος στρατιωτικός παρουσιάστηκε στο γραφείο του, και μετά την συνομιλία τους με λίγα και απλά λόγια του ανέφερε την απόφαση του για μια « καινούργια πορεία».
Ο εκλιπών λοχαγός πεζικού Σταύρου Μιχαήλ, του Σταύρου και της Έφης γεννήθηκε την 17η Ιουνίου το 1980 στη Λεμεσό και έχει ένα μικρότερο αδερφό τον Ανδρέα και μια αδερφή την Ευαγγελία. Το έτος 1998 εισήλθε στην στρατιωτική σχολή των Ευελπίδων από την οποία εξήλθε το 2002 ως ανθυπολοχαγός πεζικού. Προάχθηκε σε υπολοχαγό το 2005 και το 2012 σε λοχαγό. Φοίτησε επίσης κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του στη σχολή πεζικού στο σχολείο ειδικών όπλων και στο κέντρο εκπαιδεύσεως των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Μιχάλης Σταύρου υπηρέτησε από το 2003 σε μονάδες και σε καθήκοντα ανάλογα με το βαθμό στο 613 μηχανοκίνητο τάγμα πεζικού , στο 276 τάγμα πεζικού , στην 8η ταξιαρχία πεζικού, στο ΚΕΝ Πάφου, και τέλος μετατέθηκε στην 4η ταξιαρχία πεζικού.
Ο διοικητής του στον επικήδειο ανέφερε πως κατά την διάρκεια της 11χρονης υπηρεσίας του απονεμήθηκε στο Μιχάλη Σταύρου το μετάλλιο στρατιωτικής αξίας Γ’ τάξεως. Ο Μιχάλης Σταύρου έχει έναν γιο τον Ραφαήλ Άγγελο 10 ετών και το 2011 παντρεύτηκε με την Γεωργία Πενταρά και απέκτησε έναν γιό τον Ανδρέα μόλις 2 χρόνων.
Ο ταξίαρχος και διοικητής της 4ης ταξιαρχίας Γιάγκος Γιάγκου ανέφερε πως ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας και πως για τίποτε άλλο δεν είμαστε τόσο βέβαιοι πως για το ότι θα πεθάνουμε, αλλά και για τίποτε άλλο – όπως είπε – δεν είμαστε τόσο αβέβαιοι όσο για την ώρα που θα φύγουμε. Είπε τέλος πως αυτός που πιστεύει στον αναστημένο Χριστό και αν ακόμη πεθάνει, θα « ζήσει» και αυτό κατέληξε , « είναι η μοναδική μας ελπίδα, αυτή την δύσκολη στιγμή για όλους μας και ιδιαίτερα για τους οικείους του Μιχάλη».
Στην αποχαιρετιστήρια ομιλίας της η θεία του Μιχάλη, Έλενα Σταύρου ανέφερε « σ’ αυτό το στερνό ταξίδι σου, μας αφήνεις όλους απαρηγόρητους, μαζί σου παίρνεις , αδυσώπητα, αναπάντητα ερωτήματα». Εμείς είπε, οι άνθρωποι του μόχθου σε μεγαλώσαμε με αξίες με ιδανικά, « αγωνιστήκαμε να σε σπουδάσουμε». Μας έδωσες συνέχισε πολλές χαρές, αλλά και μια πολύ μεγάλη λύπη, « Μιχάλη καλό παράδεισο».
Ο Μιχάλης Σταύρου εντοπίστηκε νεκρός το πρωί του Σαββάτου, τυχαία, από ερασιτέχνη ψαρά που έτυχε να είναι και στρατιώτης του λοχαγού σε πέντε μέτρα βάθος και 30 μέτρα μέτρα μπροστά από το Γερόνησο στην παραθαλάσσια περιοχή του Αγίου Γεωργίου Πέγειας.
Αντί στεφάνων έγιναν εισφορές στο « Ίδρυμα Μαργαρίτας Λιασίδου».