Αποκοπή ή απογαλάκτωση

Δραματικός πράγματι ο τρόπος που επέλεξε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για πει στο λαό ότι έφτασε ο καιρός να αποκόψουμε την ροή του οξεωμένου αίματος από τις μητέρες πατρίδες προς το νεογέννητο ηλικίας. 60 και πλέον χρόνων που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία. Εγώ θα προτιμούσα ένα πιο ήπιο τρόπο που πάλι βρίσκουμε στη μητρότητα την «απογαλάκτωση», πράγμα που σημαίνει την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση του νεογέννητου από τη μητέρα του. Εκτός και αν η περίοδος των 60 χρόνων ήταν περίοδος απόλυτης εξάρτησης και δικής μας και των Τουρκοκυπρίων από την Ελλάδα και την Τουρκία. Στην περίπτωση των Τ/Κ μπορεί να είναι. Για μας επιτρέψατε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου

Φάνηκε όμως από τον τρόπο που έθεσε το ζήτημα ο Πρόεδρος Νίκος Ανασταστασιάδης ότι ο λόγος που πρέπει να προχωρήσουμε προς την αποκοπή ζωτικού οξυγόνου από τον μητρικό κορμό, δεν είναι απλά ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ωρίμασε και δεν χρειάζεται πια τη μητρική φροντίδα και στοργή.

Φαίνεται πως υπάρχει και ένας πολύ πιο σοβαρός λόγος. Το γεγονός ότι οι μητέρες πατρίδες και ασφαλώς και η δική μας μητέρα πατρίδα η Ελλάδα όπως και η Τουρκία «διέπραξαν μερικά πολύ σοβαρά λάθη» στη διάρκεια εξηντάχρονηςτης ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεν προχώρησε ο Πρόεδρος μας, ίσως σκόπιμα, σε λεπτομερή ανάλυση, γιατί αυτή δεν είναι η ώρα να ανοίξουμε ένα μεγάλο κεφάλαιο που επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Ναι μπορεί στη δική μας πλευρά η Ελλάδα να έκαμε «πολλά και σοβαρά λάθη». Λάθη όμως που αφετηρία είχαν τις δικές μας υπερβολικές και μαξιμαλιστικές θέσεις από το 1948 που απορρίψαμε τις Συνταγματικές προτασεις για Αυτοκυβέρνηση-Ένωση μέχρι σήμερα που αρνουμαστε επίμονα σε επίπεδο Υπουργών να συμπαρασταθούμε στη μάνα χώρα σε μια στιγμή υπέρτατης δοκιμασίας.

Από πού να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε?

Από την αποτυχία μας να εκτιμήσουμε σωστά τις περιστάσεις στην περιοχή μας κάτω από τις οποίες αρχίζαμε ένα ένδοξο μεν αλλά καταδικασμένο εκ των προταίρων απελευθερωτικό αγώνα με σύνθημα την «Ένωση και μόνο την Ένωση», που πολύ γρήγορα μετατρέψαμε σε αγώνα για «Αυτοδιάθεση-Ένωση» και που τελικά κατέληξε σε μια κολοβωμένη Ανεξαρτησία με Εγγυητές? Γι αυτό φίλε Πρόεδρε δεν έφταιγε η Ελλάδα. Εμείς φταίγαμε!

Ούτε έφταιξε η Ελλάδα όταν μεσούσης της αναμέτρησης με την αποικιακή δύναμη αλλάξαμε πορεία και από την «Αυτοδιάθεση-Ένωση» και προχωρήσαμε και δεχτήκαμε την «Δεσμευμένη Ανεξαρτησία», όπου με δική μας υπογραφή δώσαμε για πρώτη φορά στην Τουρκία το δικαίωμα να μπορεί να εισβάλλει στη Κύπρο! Εμείς ωθήσαμε την Ελλάδα να αποδεχτεί τους όρους της Συφωνίας-Ζυρίχης Λονδίνου, αφού αποδεχτήκαμε μετά από μυστικές συνομιλίες Μακαρίου-Τορναρίτη στις Σεϋχέλλες τις Αγγλικές προτασεις για «Ανεξαρτησία».

Μήπως έφταιγε η Ελλάδα όμως όταν με προτροπή των Άγγλων προσπαθήσαμε τρία μόλις χρόνια μετά, αφού βάλαμε την υπογραφή μας στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου να αλλάξουμε μονομερώς το Σύνταγμα, πράγμα που ένα χρόνο μετά οδήγησε στην πρώτη εισβολή της Τουρκίας, που χρησιμοποιώντας «δικαιώματα» που εμείς τις δώσαμε επέδραμε στην Τυλληρία και κατέκαυσε τις σάρκες της Κυπριακής νεολαίας? Ούτε εδώ έφταιγε η Ελλάδα!

Η μήπως έφταιγε η μάνα χώρα όταν το 1967 απαιτούσαμε την απομάκρυνση της Ελληνικής μεραρχίας που έβαζε μια για πάντα το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Ένωσης? Η μήπως έφταιγε η Ελλάδα όταν απορρίπταμε το Σχέδιο Άτσεσον που προνοούσε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με εκχώρηση για 30 χρόνια μιας βάσεως του ΝΑΤΟ στην χερσόνησο της Καρπασίας? Τώρα που οι Τουρκία κατέχει το 37% του εδάφους μας και διεκδικεί μόνιμη παραμονή είναι καλυτέρα? Ούτε σε αυτό έφταιγε η Ελλάδα φίλε Πρόεδρε.

Η Χούντα όμως και η ΕΟΚΑ Β! και εδώ και στην Ελλάδα έφταιγαν όταν με βάναυσο και βάρβαρο τρόπο ανέτρεψαν την Συνταγματική τάξη και τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο και τον έστειλαν στη εξορία για δεύτερη φορά στη ζωή του, με αποτέλεσμα μια εβδομάδα μετά την ανατροπή του να κάμει Εισβολή για δεύτερη φορά η Τουρκία για να καταλήξουμε εκεί που είμαστε σήμερα.

Γι αυτά μάλιστα είχε μεγάλη ευθύνη όχι ο Ελληνικός λαός αλλά μια αργυρώνητη Χούντα που έβαλαν επί τούτω οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ στην εξουσία για να αποφευχθεί τάχατες η «Κουβανοποίηση» της Κύπρου. Σήμερα οι Αμερικανοί με την Κούβα τα βρήκαν. Με το ψεύτικο ομοίωμα της Κούβας, την Κυπριακή Δημοκρατία ακόμα προσπαθούν να τα βρουν, δικαιολογώντας δια στόματος του Αμερικανού πρέσβεως ακόμα και την Τουρκική Εισβολή του 1974!

Ναι για όλα αυτά φίλε Πρόεδρε φταίει ο Χούντα! Δεν φταίει όμως η Ελλάδα ούτε ο λαός της που πάντοτε έδινε το παρόν του ακόμα και στη μέση της προδοσίας, αποστέλλοντας σε βέβαιο θάνατο επίλεκτα τμήματα των πεζοναυτών της και θυσιάζοντας άσκοπα τους 950 άνδρες της ΕΛΔΥΚ. Επισημαίνω πως ο λαός μας αισθάνεται απέραντη ευγνωμοσύνη σε όλους αυτούς τους νέους της Ελλάδος που θυσιαστήκαν για να επικρατήσει μια προδοτική κατάσταση που μετά από χρόνια οι ίδιοι οι Αμερικανοί παραδέχτηκαν ότι σχεδίασαν και εκτέλεσαν με όργανα εξαγορασμένους «Έλληνες Αξιωματικούς» και τους εδώ συνεργάτες τους!

Βλέπετε λοιπόν φίλε μου Νίκο Αναστασιάδη δεν είναι οι Ελληνικές κυβερνήσεις που έφταιγαν πάντοτε. Το κύριο μέρος της ευθύνης το φέρουμε εμείς ο λαός και εσείς οι ηγέτες μας. Εμείς πρέπει να απολογηθούμε πρώτα και πάνω από όλους προτού ζητήσουμε από τους άλλους να μας απολογηθούν. Ήμασταν η συντριπτική πλειοψηφία και συμπεριφερθήκαμε ανεύθυνα. Ότι και να γίνει η πλειοψηφία είναι πάντοτε αυτή που κατηγορείται, κάτι που κανείς από τους ηγέτες μας δεν είχε τα κότσια ακόμα να το παραδεχτεί και να ζητήσει συγνώμη από τη απέναντι πλευρά.

Είναι γι αυτό που πιστεύω ότι η αποκοπή του ομφαλίου λώρου με τη μάνα χώρα δεν θα προσθέσει και πολλά πράγματα στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού Μπορεί ακόμα και να παρεξηγηθούμε ζητώντας αυτή τη στιγμή την αποκοπή του ομφαλίου λώρου, όταν η μάνα χώρα κυβερνάται από μια Αριστερή κυβέρνηση και βρίσκεται αντιμέτωπη με όλα τα θηρία της Αποκάλυψης στην Ευρώπη, που μπορεί να την οδηγήσουν έξω από την Ένωση.

Όταν η μάνα χώρα βρίσκεται στη Προκρούστια κλίνη τα παιδιά της την φροντίζουν της συμπαρίστανται κα συμπάσχουν μαζί της έστω και με κρυφό κλάμα μέχρι το θάνατο. Δεν είναι η ώρα κατάλληλη για να αποκόψουμε εντελώς το ζωτικό οξυγόνο τις ιστορίας που έρχεται από πολύ μακριά χιλιάδες χρόνια πριν.

Η μητρότητα δεν είναι στρόφιγγα υγραερίου που μπορεί να την κλείσεις όποια ώρα επιλέξεις. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ που νομίζω ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης το αντιλαμβάνεται καλυτέρα από όλους μας,

Δρ. Γιάννης Ταλιώτης,
Ιατρός,
Πάφος.