Γιώργος Σαξατέ: Φόβος και αποξένωση

Με την ευκαιρία της προεκλογικής εκστρατείας και την τακτική από πόρτα σε πόρτα που εφαρμόζεται από όλους, υπό την ιδιότητά μου ως υποψήφιος, μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ αρκετά σπίτια συνδημοτών μας το τελευταίο διάστημα.

Κατά τις επισκέψεις όμως αυτές είχα την ευκαιρία να λειτουργήσω και ως δημοσιογράφος αφού το χούι αυτό δεν είναι εύκολο να το αποβάλεις ειδικά όταν κάνεις αυτή τη δουλειά πάνω από 20 χρόνια.

Υποσυνείδητα λοιπόν κατέγραφα τις αντιδράσεις των συμπολιτών μας οι οποίοι άκουγαν βραδιάτικα την πόρτα τους να κτυπά χωρίς να περιμένουν κανένα.

Και είναι με τρόμο και ανησυχία που διαπίστωσα ότι αρκετοί από αυτούς δεν άνοιγαν καν την πόρτα, φοβούμενοι ακόμα και να ρωτήσουν ποιος είναι.

Διαπίστωσα ακόμα ότι όλοι όσοι άνοιξαν είχαν κλειδωμένη την πόρτα από μέσα με περισσότερες από μια κλειδαριές.

Και καλά κάνουν βέβαια οι άνθρωποι αλλά όσοι από μας νομίζαμε ότι ζούμε σε μια ασφαλή πόλη, αναγκαζόμαστε να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας.

Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που πρώτα ρωτούσαν ποιος είναι και άνοιγαν με μεγάλη επιφύλαξη την πόρτα τους.

Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι ζούμε σε μια πόλη όπου όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αλλά ελάχιστα πρόσωπα μου ήταν γνωστά και οικεία.

Πρέπει λοιπόν με την εκλογή του νέου δημοτικού συμβουλίου να βρούμε τρόπους να βγάλουμε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους.

Παλαιότερα ο προεκλογικός αγώνας γινόταν στους δρόμους, στις πλατείες, στα καφενεία. Σήμερα γίνεται δυστυχώς από τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες με αποτέλεσμα να χάνεται η άμεση επαφή των πολιτών με τους πολιτευόμενους.

Από αυτή την άποψη είναι καλή και ωφέλιμη η προσωπική επαφή, αλλά είναι ανάγκη να ενοχλείς τον άλλο την ώρα της ξεκούρασης του.

Θα μπορούσαμε να οργανώνουμε ανοικτές πολιτικές συγκεντρώσεις όπου οι πολίτες θα μπορούν αν έχουν άμεση επαφή με τους υποψηφίους, να τους κοιτούν κατά πρόσωπο να υποβάλουν τα ερωτήματά τους τις απορίες τους.

Θα μπορούσαμε ακόμα ως τοπική αρχή να βγάλουμε με διάφορες εκδηλώσεις που προσφέρονται τους δημότες από τα σπίτια τους, με δραστηριότητες που να αποσκοπούν στην αλληλογνωριμία.

Θα πρέπει αν βρούμε τον τρόπο, να γνωρίσουμε τον γείτονα, τον συμπολίτη μας, να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη και ελευθερία.

Γιατί σε τι πόλη ζούμε όταν φοβόμαστε να ανοίξουμε την πόρτα μας μετά τις έξι, επτά το βράδυ;