Μαριλένα Παναγή: Θάψαμε ήδη αρκετούς Λεμεσιανούς… μην το επεκτείνουμε!

Σε αυτό το ρεπορτάζ, δεν θα επικαλεστώ πληροφορίες και δεν θα χρησιμοποιήσω δηλώσεις άλλων. Μεταφέρω τη δική μου εμπειρία και την εμπειρία άλλων τουλάχιστον 20 ανθρώπων από τη Λεμεσό, οι οποίοι μαζί μου εδώ και μερικές εβδομάδες, περιμένουν την ομάδα ιχνηλάτησης να βοηθήσει στην αναχαίτιση της διασποράς στη συμπρωτεύουσα και στην Κύπρο γενικά, διότι η αλυσίδα κρουσμάτων στην οποία θα αναφερθώ, ξεκίνησε από τη Λεμεσό, πήγε Λευκωσία και επέστρεψε στη Λεμεσό και κάποιοι από τους ανθρώπους – κρούσματα που ανήκουν σε αυτή, δεν είχαν ακόμα καμία επαφή με τις υγειονομικές Αρχές αφού κανένας δεν έχει επικοινωνήσει μαζί τους.

Παραδέχομαι ότι επί σκοπού, έκανα υπομονή 15 ημέρες πριν γράψω και επίτηδες δεν χρησιμοποίησα τις διασυνδέσεις μου στο υπουργείο Υγείας για να εξυπηρετηθώ. Ήθελα να το ζήσω για να μπορώ μετά, να ασκήσω ελεύθερα την κριτική μου χωρίς να μπορεί κανένας να με αμφισβητήσει.

Πριν από 17 ημέρες, ήρθα σε επαφή με τέσσερις πολύ δικούς μου ανθρώπους (στην ίδια σύναξη),  οι οποίοι τη συγκεκριμένη ημέρα ενημερώθηκαν, ότι άτομα με τα οποία είχαν έρθει σε επαφή, κατά τη διάρκεια δείπνου σε βάφτιση, 12 ημέρες προηγουμένως, διαγνώστηκαν με κορωνοϊό και ως εκ τούτου, οι ίδιοι, ήταν επαφές κρουσμάτων. Εγώ δηλαδή ήμουν εκείνη τη στιγμή αυτό που λένε, «επαφή της επαφής» και δεν είχα καμία υποχρέωση να περιοριστώ.

Για να βάλω τα πράγματα σε τάξη εξηγώ ότι, το πρώτο κρούσμα της αλυσίδας, είχε εντοπιστεί δέκα ημέρες προηγουμένως. Ως επαφή του ανθρώπου αυτού, ο οποίος είχε παραστεί στη βάφτιση, εξετάστηκε μόνο η σύζυγος του που επίσης καταδείχθηκε θετική στον ιό πέντε μέρες μετά και αφού πέρασαν άλλες δύο ημέρες, ειδοποιήθηκαν και τα άτομα με τα οποία είχα έρθει εγώ σε επαφή.

Είχε ήδη χαθεί δηλαδή ένα δεκαήμερο κατά το οποίο κανένας δεν βρισκόταν σε περιορισμό.

Προσωπικά, αποφάσισα, επειδή με έπαιρνε (και ο εργοδότης μου, επίσης επιδεικνύοντας υπευθυνότητα, το επέτρεψε χωρίς καν να το συζητήσει), να κλειστώ στο σπίτι μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα της εξέτασης, στην οποία κανονικά θα υποβάλλονταν αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι με τους οποίους είχα συναντηθεί, μέσω της διαδικασίας ιχνηλάτησης.

Στο μεταξύ, ενημερωθήκαμε ότι άτομο με το οποίο οι δικοί μου άνθρωποι είχαν συναντηθεί κατά το προηγούμενο δεκαήμερο, ήταν θετικό στον ιό. Το άτομο αυτό είναι στη Λευκωσία και άρχισε να δημιουργεί τη δική του αλυσίδα στην πρωτεύουσα.

Οι ημέρες περνούσαν και η ομάδα ιχνηλάτησης δεν εμφανιζόταν. Μας είπαν, αφού έκανα εγώ τον κόσμο ανάστατο για να μάθω, ότι δεν είχαν πάει τα emails με τις λίστες των επαφών (του αρχικού κρούσματος). Κινητοποιηθήκαμε και οι λίστες στάλθηκαν ξανά.

Την τέταρτη μέρα, και αφού οι εργοδότες των δύο εκ των τεσσάρων, άρχισαν να δυσανασχετούν και να τους πιέζουν, αποφάσισαν όλοι να εξεταστούν ιδιωτικά ή μέσω των προσωπικών τους γιατρών.

Τα αποτελέσματα τους βγήκαν την επόμενη και ο ένας ήταν θετικός στον κορωνοϊό (στη συνέχεια θετικοποιήθηκαν και οι υπόλοιποι). Είχαν περάσει ήδη πέντε ημέρες αυτοπεριορισμού για εμένα και κίνησα κι εγώ τις διαδικασίες για να εξεταστώ μέσω «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», διότι έτσι κι αλλιώς ήξερα την κατάσταση.

Η ομάδα ιχνηλάτησης, επικοινώνησε με το θετικό άτομο, έπειτα από δύο ημέρες. (εγώ δηλαδή μετρούσα ήδη 7 ημέρες αυτοπεριορισμού). Του είπαν ότι θα επικοινωνούσαν μαζί του ξανά για τα περαιτέρω. Περίμενε ο άνθρωπος.

Αφού η ομάδα ιχνηλάτησης καθυστερούσε να επικοινωνήσει με το επιβεβαιωμένο πλέον περιστατικό και ύστερα από 103 διαφορετικές αναπάντητες κλήσεις που έκανε σε όλους τους διαθέσιμους τηλεφωνικούς αριθμούς, το βράδυ της έβδομης ημέρας (μετά τη διάγνωση τους) και την 9η του δικού μου αυτοπεριορισμού, έφθασε και η λίστα στο email του. Την συμπλήρωσε, περιλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, το όνομα μου στις επαφές και την έστειλε στην καθορισμένη ηλεκτρονική διεύθυνση την επομένη. Μετρούσα ήδη 10 μέρες στο σπίτι και επειδή δεν είμαι ανεύθυνη και ξέρω ότι ένα αποτέλεσμα αρνητικό συχνά μετατρέπεται σε θετικό στο πλαίσιο των 14 ημερών, συνέχισα να μένω περιορισμένη.

Πέρασαν και οι 14 ημέρες, πέρασαν και οι 15 και οι 16 και σήμερα που δημοσιεύεται αυτή η στήλη είμαστε στη 18η κι αν σας πήραν εσάς τηλέφωνο από την ομάδα ιχνηλάτησης, με πήραν και εμένα. Κι αν εγώ ήμουν μια ασυμπτωματική φορέας του κορωνοϊού και ήμουν ανεύθυνη, μια χαρά θα πηγαινοερχόμουν στη δουλειά μου και μια χαρά θα μετέφερα τον ιό από τη Λεμεσό στην πρωτεύουσα.

Εννοείται, ότι άλλοι άνθρωποι που ανήκαν στην ίδια λίστα επαφών, εξετάστηκαν ιδιωτικά καμία δεκαριά μέρες αργότερα και καταδείχθηκαν θετικοί στον ιό. Κάποιοι είχαν αυτοπεριοριστεί και εξετάστηκαν ιδιωτικά γιατί άρχισαν να δυσφορούν, κάποιοι παρουσίασαν συμπτώματα και πήγαν για εξέταση μέσω του προσωπικού τους γιατρού και ορισμένοι δεν είχαν αυτοπεριοριστεί ποτέ και συνέχιζαν τη διασπορά του ιού εντός και εκτός Λεμεσού.

Ένας άνθρωπος –κρούσμα, της συγκεκριμένης αλυσίδας, διεγνώσθη στις 3 Νοεμβρίου. Η ομάδα ιχνηλάτησης επικοινώνησε μαζί του στις 5 Νοεμβρίου. Του είπαν θα έστελναν τη λίστα για να συμπληρώσει τις επαφές του. Δεν το έκαναν. Δεν πήρε ποτέ το επίσημο sms και τη λίστα επαφών του την έστειλε ηλεκτρονικά, αφού έψαξε και βρήκε μόνος του μέσω άλλων θετικών ατόμων, τη διεύθυνση, στις 9 Νοεμβρίου. Από την ομάδα ιχνηλάτησης κανένας δεν επικοινώνησε, τουλάχιστον μέχρι χθες βράδυ, 13 ημέρες μετά τη διάγνωσή του. Ούτε και με τις επαφές τις οποίες δήλωσε.

Ένα μήνυμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από μια Λεμεσιανή

Θάψαμε ήδη αρκετούς Λεμεσιανούς …. ας μην το επεκτείνουμε 

Η οργή μου είναι μεγάλη, γιατί ανήκω στην μικρή ομάδα των ανθρώπων, μεταξύ αυτών ο υπουργός Υγείας και δυο τρεις άνθρωποι γύρω του,  που αγωνιούσαν για την πανδημία ακόμα κι όταν τα ημερήσια κρούσματα ήταν μηδενικά. Γιατί εγώ, παρά τους πανηγυρισμούς Υπουργών και επιστημόνων που ήθελαν να φέρουν τουρίστες στην Κύπρο και καθημερινά «ξεσκάρταραν» τα κρούσματα για να μας αποδείξουν ότι εκριζώσαμε τον κορωνοϊό, προειδοποιούσα μέσα από τα γραφόμενα μου και καλούσα τους συμπολίτες μου να προσέχουν και να μην σταματήσουν να προστατεύουν τους ηλικιωμένους μας και τους ασθενείς μας, ακόμα κι όταν τα κρούσματα ήταν μηδενικά. Γιατί εγώ, ένιωθα την ειρωνεία των υπολοίπων που με θεωρούσαν τρελή, αλλά συνέχιζα να προειδοποιώ. Γιατί αυτοί που μέχρι πριν ένα μήνα με θεωρούσαν εμμονική, τώρα με παίρνουν τηλέφωνο για να σιγουρευτούν ότι δεν θα τους μεταφέρω, από την μολυσμένη μου πόλη τον ιό, σήμερα που θα επιστρέψω στην εργασία μου.

Επί 17 ημέρες, κύριε Πρόεδρε ήμουν κλεισμένη στο σπίτι μου, επειδή επέλεξα να επιδείξω υπευθυνότητα και ο εργοδότης μου επέλεξε να τηρήσει υπεύθυνη στάση. Επειδή όμως στο επικοινωνιακό κομμάτι, σε σχέση με την πανδημία, ως Κυβέρνηση τα έχετε κάνει μαντάρα, δέχομαι ρατσισμό.

Ακόμα πιο μαντάρα, τα έχει κάνει η επιτροπή επιδημιολογικής επιτήρησης και η ομάδα ιχνηλάτησης.  Σήμερα που δημοσιεύεται στον «Φ» η δική μου προσωπική μαρτυρία αλλά και αυτή η στήλη, είμαστε στη 18η μέρα μετά την επαφή μου με κρούσμα και επίσημα «η καραντίνα» μου έχει λήξει. Αν σας πήραν εσάς τηλέφωνο από την ομάδα ιχνηλάτησης, με πήραν και εμένα. Σάββατο βράδυ, πήραν τον άνθρωπο- κρούσμα, του οποίου ήμουν επαφή, για να τον ενημερώσουν ότι πρέπει να υποβληθεί σε επαναληπτικό τεστ. Ο άνθρωπος τους υπέδειξε ότι κανένας δεν επικοινώνησε ποτέ με καμία από τις επαφές του. Η απάντηση ήταν: «εεε, μα έληξε η καραντίνα των ανθρώπων τωρά. Αν θέλουν, μπορούν να πάνε να εξεταστούν ιδιωτικά».

Αν θέλουν και ιδιωτικά. Σιγά μην πάνε. Άσχετο ότι μπορεί να είναι θετικοί και ασυμπτωματικοί. Κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη χάσει από το μισθό τους για αυτό το μήνα διότι οι εργοδότες τους, περιμένουν το επίδομα του υπουργείου Εργασίας για να τους πληρώσουν. Δεν θα το διακινδυνεύσουν να μείνουν με μισό μισθό Χριστουγεννιάτικα.

Κύριοι στην ομάδα ιχνηλάτησης, δεν έχετε δικαιολογία. Και κύριες και κύριοι στην Μονάδα Επιδημιολογικής Επιτήρησης, έχετε και εσείς τεράστια ευθύνη για αυτό που συμβαίνει στην Λεμεσό. Ναι μεν είμαστε απείθαρχοι και ατίθασοι άνθρωποι και έχουμε το δικό μας ταπεραμέντο, αλλά δεν κάνατε τίποτα για να σταματήσετε την μετάδοση του ιού. Και απανωτές συσκέψεις έγιναν όταν η αύξηση των κρουσμάτων άρχισε να μπλοκάρει τις διαδικασίες σας. Και οδηγίες δόθηκαν για αλλαγή και απλοποίηση των διαδικασιών και προσωπικό σας παραχώρησαν και είστε πλέον πέραν από 50 άτομα και άλλοι λειτουργοί (από διάφορες θέσεις του υπουργείου Υγείας), σας βοηθούν επί καθημερινής βάσης. Φανήκατε κατώτεροι των περιστάσεων και μπλεχτήκατε σε μια κόντρα (ως συνήθως στη δημόσια υπηρεσία), ιεραρχίας και τμημάτων. Κατανοώ ότι κάποιοι από εσάς, εργάζεστε, με ελάχιστα διαλείμματα τους τελευταίους 9 μήνες και σας βγάζω το καπέλο και υποκλίνομαι στην προσφορά σας. Η δική σας κούραση όμως, δεν είναι δικαιολογία.

Αυτό που έζησα εγώ, το ζουν εδώ και δύο μήνες εκατοντάδες άνθρωποι οι οποίοι αποτελούν επαφές και κάποιοι μεταφέρουν και τον ιό και τον διασπείρουν.

Αυτό που εσείς λέτε ψυχρά, «επαφές», είναι άνθρωποι. Οικογενειάρχες με υποχρεώσεις και σίγουρα εργαζόμενοι κι όταν το ψυγείο στο σπίτι χρειάζεται εφόδια για να ζήσει η οικογένεια και ο εργοδότης πιέζει και δεν έχουν στα χέρια τους κάτι για να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους, δεν θα αυτοπεριοριστούν. Θα το τραβήξουν όσο γίνεται για να εξασφαλίσουν τον μισθό τους.

Τώρα που φθάσαμε μέχρι εδώ, είναι ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του και έχετε και εσείς ευθύνη για την άσχημη κατάσταση στη Λεμεσό.

Και εγώ δεν θα περιοριστώ σε ψυχρούς αριθμούς, όπως κάνατε δυστυχώς εσείς κύριε Πρόεδρε αλλά και  ο υπουργός Υγείας το βράδυ της Τετάρτης, που θέλατε να μας πείσετε ότι η Λεμεσός πρέπει να μπει σε καραντίνα και αντί να μας πείτε με ειλικρίνεια «άνθρωποι κινδυνεύετε, ο κορωνοϊός σας σκοτώνει. Είμαστε δίπλα σας, θα σας στηρίξουμε», για να νιώσουμε και εμείς καλά και να αγγίξετε το φιλότιμο μας, μας είπατε ότι πρέπει να μας κλείσετε επειδή είμαστε «εστία μόλυνσης και αναμετάδοσης του ιού» και δεν πρέπει να πλησιάζουμε τους υπόλοιπους στις άλλες επαρχίες γιατί θα τους μολύνουμε. Μας είπατε, ότι εντός των επαρχιών μας μπορούμε να κινούμαστε απρόσκοπτα, να μεταδίδουμε ο ένας τον ιό στον άλλο, δεν έχει πρόβλημα, αρκεί να μην περνάμε τα «σύνορα» για να μην κολλήσουμε τους υπόλοιπους. Κάπως έτσι ήχησε στα αφτιά των Λεμεσιανών το διάγγελμα σας κύριε Πρόεδρε.

Και αφού καταλάβατε τι κάνατε, επειδή δεν υπολογίσατε ότι είναι πολλές οι χιλιάδες οι πολίτες που αλλάζουν πόλη κάθε μέρα για να εργαστούν, αποφασίσατε να μας υποχρεώσετε να κάνουμε και τεστ για να πάμε στη δουλειά μας. Πάλι καλά που δεν σκεφτήκατε να μας βάζετε και σε ξενοδοχείο καραντίνας για 14 ημέρες.

Αλήθεια  κύριε Πρόεδρε, σήμερα το πρωί που εγώ θα μπω στο γραφείο μου, πως περιμένετε να με αντιμετωπίσουν οι συνάδελφοι μου αφού προέρχομαι από την εστία μόλυνσης και εσείς στήσατε μπλόκα στους δρόμους για να μου απαγορεύσετε την είσοδο;  Ένα επικοινωνιολόγο να ξέρει να παίζει με τις λέξεις,  έστω για να μας ξεγελάσει και να μην μας έρθει τόσο βαρύ και να μην προκαλέσει και «ρατσισμό» μεταξύ των πολιτών, δεν έχετε στο Προεδρικό;

Γιατί αυτό κάνατε. Γιατί ήδη έχει αναπτυχθεί ρατσισμός. Και εγώ που ήμουν υπεύθυνη και εδώ και 17 μέρες είμαι κλεισμένη στο σπίτι μου και δεν με έχει δει το φως του ήλιου και οι υπηρεσίες του Κράτους που εσείς ηγείστε δεν με αναζήτησαν, γιατί να το ζήσω αυτό;

Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι άνθρωποι που εργάζονται σε άλλη επαρχία και είναι άνω των 30 χρόνων και δεν έχουν οδηγό να τους μεταφέρει, δεν έχουν δυνάμεις την ώρα που επιστρέφουν κάθε βράδυ στο σπίτι τους για να βγουν έξω και να συναθροιστούν, (εκτός αν είναι δημόσιοι υπάλληλοι δηλαδή και στις 4 είναι στο σπίτι τους).

Επειδή διαπιστώσατε ότι η πρώτη σας απόφαση, να μοιράσετε το νερό μέσα σε ένα ποτήρι, παίρνοντας τα διατάγματα των άλλων, μεγάλων σε έκταση χωρών και να τα αντιγράψετε, ήταν λάθος, αποφασίσατε να διορθώσετε το ένα λάθος με ένα δεύτερο λάθος και ανακοινώσατε ότι εγώ και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, πρέπει να υποβαλλόμαστε κάθε επτά ημέρες σε τεστ, για να μην τεθεί η δουλειά μας σε κίνδυνο. Και πάλι, για να είστε σίγουροι ότι δεν θα περάσουμε εμείς οι μολυσμένοι τον ιό στους άλλους. Και ας μην το αρνηθεί κάποιος, όλοι οι επιστήμονες σύμβουλοί σας, από το πρωί της Παρασκευής αυτό μας έλεγαν. «Στόχος του τεστ είναι να αποτρέψουμε την διασπορά του ιού στις άλλες πόλεις από αυτούς που θα μετακινούνται» (το έχω και σε ηχητικό). Επιδημιολογικά στέκει. Στα αφτιά του απλού πολίτη ηχεί ως προσβολή.

Αντιδράσαμε. Έτσι, αποφασίσατε την επομένη, να μας το προσφέρετε δωρεάν και στοιβαχθήκαμε ο ένας πάνω στον άλλο σε μια ουρά εκατοντάδων ατόμων, σε μια μολυσμένη πόλη, για να εξεταστούμε. Μια πόλη του μεγέθους της Λεμεσού, με χιλιάδες ανθρώπους να επηρεάζονται, έπρεπε να εξεταστεί από ένα μόνο εργαστήριο.

Αλλά είπαμε.  Είμαστε εντός της επικράτειας μας, δικαιούμαστε να κολλήσουμε ο ένας τον άλλο με την ησυχία μας.

Κύριε Πρόεδρε, κλείνεις τους χώρους εστίασης και τα μεγάλα εμπορικά κέντα, βάζεις και μια απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 7 το βράδυ, να προλάβει ο κόσμος να επιστρέψει από τη δουλειά του και κυρίως ΔΕΝ υποκύπτεις και υποχρεώνεις τις επιχειρήσεις να εργάζονται με κυλιόμενο ωράριο και εργασία από το σπίτι.

Κι αφού ξεφόρτωσα αρκετά τώρα και δύο τρεις συμβουλές:

1.        Μην μείνετε στοχοπροσηλωμένοι στη Λεμεσό. Τον Σεπτέμβριο και στις αρχές Οκτωβρίου, όταν φούντωσαν οι Λάρνακα και η  Αμμόχωστος, εγώ προσωπικά, επειδή παρακολουθώ ανελλιπώς όλες τις επιδημιολογικές εξελίξεις, έγραφα και ξαναέγραφα ότι η Λεμεσός παίρνει τα πάνω της. Οι επιστήμονες σας, δήλωναν ότι «το παρακολουθούμε, ανεβαίνει λίγο, αλλά είναι καλά η κατάσταση κι αν χρειαστεί θα παρέμβουμε». Τώρα, η  Αμμόχωστος έχει ήδη ανεβεί επικίνδυνα και έχει ξεπεράσει ήδη τον σχετικό δείκτη. Η Λάρνακα και η Λευκωσία ακολουθούν. Μην μείνετε στοχοπροσηλωμένοι στη Λεμεσό και πάθετε τα ίδια από την ανάποδη.

2.        Στο επόμενο διάγγελμα, γιατί το βλέπω να έρχεται σύντομα, βρείτε κάποιον άλλο να σας συμβουλεύσει. Διότι οι πολίτες σας θέλουν να δουν ότι αγωνιάτε για τον μεγάλο αριθμό νεκρών που ήδη καταγράφει η Κύπρος. Γιατί όταν στην Κύπρο θάβουμε 5 νεκρούς την ημέρα, στην Ελλάδα πρέπει να θάβουν 50. (αφού την χρησιμοποιούμε, λέω ‘γώ τώρα, την Ελλάδα στην πανδημία).

Υ.Γ: 1. Μην με πάρει κάποιος (που δεν του έχω μιλήσει μέχρι σήμερα) από το υπουργείο Υγείας να του δώσω ονόματα και διευθύνσεις γιατί δεν θα το κάνω. Δεν αξίζει τον κόπο. Εκατό κρούσματα πάνω εκατό κρούσματα κάτω,  δεν αλλάζει τίποτα.

2. Δεν συμφωνώ με τα όσα διαδραματίστηκαν στην Λεμεσό το βράδυ του Σαββάτου. Ο κίνδυνος είναι τεράστιος. Όπως έχω ξαναπεί, δεν θα σταματήσω ποτέ να το παλεύω έστω κι αν είναι να σώσω ένα μόνο άνθρωπο. Το μήνυμα σε όλους μας, ως πολίτες αυτού του κράτους, αυτή τη στιγμή, είναι να προστατεύουμε τον εαυτό μας για να προστατέψουμε έτσι και τους γύρω μας. Τα μέτρα δεν μπορούν να μας βοηθήσουν, εάν εμείς δεν σεβόμαστε την ίδια μας την υγεία και κυρίως, τη ζωή αυτών που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Κι ένα ΤΙΡ: Οι Λεμεσιανοί που εργάζονται στη Λευκωσία είναι από μόνοι τους 5000. Τα 5000 παγκυπρίως δεν μας αρκούν. Μόνο από τη δική μου οικογένεια κ. Πρόεδρε (από δύο σπίτια δηλαδή), είμαστε 5.

Αποφασίζω να σταματήσω εδώ προς το παρόν. Τα μάτια σας στις υπόλοιπες επαρχίες. Θάψαμε ήδη αρκετούς Λεμεσιανούς ….μην το επεκτείνουμε.

Πηγή: Φιλελεύθερος/Μαριλένα Παναγή