Αποχαιρετιστήριο γράμμα για τον αείμνηστο φίλο Γιαννάκη Λαζάρου

Πολυαγαπημένε μου φίλε, αδελφέ μου Γιαννάκη. Έφυγες νωρίς φίλε μου. Ο θάνατος σου αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό και μας έχει συγκλονίσει όλους εμάς που σε έχουμε ζήσει από κοντά.

Έλπιζες και πάλευες μέχρι την τελευταία στιγμή. “Θα τα καταφέρω”, μου έλεγες. “Είμαι δυνατός”. “Δεν θα νικηθώ”. Και αυτό έκανες φίλε. Πάλεψες, πάλεψες με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Γιατί ήσουν ένας πραγματικός ήρωας της ζωής.

Υπέφερες τα τελευταία χρόνια, όμως ποτέ σου δεν παραπονέθηκες. Πέρασες τα πάνδεινα τους τελευταίους πέντε μήνες, αλλά πάντα με το χαμόγελο μας έλεγες “είμαι καλά”. Είχες σύμμαχο σου πάντα τον Θεό, όμως αυτός σε ήθελε κοντά του φίλε μου καλέ.

Έφυγες νωρίς Γιαννάκη και η απουσία πονά. Περάσαμε πολλά μαζί. Λύπες, χαρές,  μοιραστήκαμε ανησυχίες. Κάναμε σχέδια και βάζαμε στόχους για το μέλλον. Τι να πρωτοθυμηθώ φίλε ; Τις συμβουλές σου; Την τόση πραότητα και καλοσύνη σου; Την υπέρμετρη αγάπη σου για την οικογένεια σου; Τα όσα πρόσφερες στον Δημοκρατικό Συναγερμό που τόσο αγάπησες και υπηρέτησες σαν πιστός στρατιώτης με ζήλο κι αφοσίωση ;

Έβαζες πάντοτε μπροστά φίλε αξίες και ιδανικά.

Θέλω να σου εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη φιλία και την εμπιστοσύνη σου. Για τα μεσημέρια μας στον Μόσφιλο, στη Λαόνα, τις εξορμήσεις μας, τα καθημερινά μας τηλέφωνα και τις συμβουλές σου. Όλα αυτά θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μου. Όλα άγγιξαν τη ψυχή μου. Άτυχος όποιος δεν είχε την τύχη να σε γνωρίσει και να σε ζήσει.

Στο καλό φίλε μου, η απουσία σου δυσβάστακτη, η απώλεια σου μεγάλη.  Παρόλα αυτά, οι συμβουλές σου και το ήθος ζωής σου θα αποτελούν για μας παρηγοριά. Θα σε θυμάμαι όπως εσύ ήθελες. Αρχηγέ. Έναν πραγματικό ήρωα ζωής, μιας ζωής που δυστυχώς έφυγε νωρίς. Καλό παράδεισο φίλε μου και καλή αντάμωση.

Ο παντοτινός σου φίλος, Μιχάλης Χ”Μιτσής