Το χαμόγελο του Άντη…

Ιούλιος του 2004…
Με τον Άντη είχαμε την τιμή να βρισκόμαστε ανάμεσα στους 146 λαμπαδηδρόμους που θα μετέφεραν στην Κύπρο την Ολυμπιακή Φλόγα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Συγκλονισμένος, είχα τελειώσει τη δική μου διαδρομή και αποχωρώντας συνάντησα τον Άντη Χατζηκωστή στο σημείο όπου θα άρχιζε τη δική του διαδρομή, στη Λευκωσία.
Με τη μηχανή μου αποτύπωσα τις στιγμές της αδημονίας του να τρέξει με τη Φλόγα…
Στιγμές επενδυμένες, όπως και όλες οι στιγμές της γήινης διαδρομής του, με εκείνο το απίστευτο πλατύ χαμόγελό του… «Σάββα, νοιώθω υπέροχα, είμαι συγκινημένος…» μου είπε ενθουσιασμένος και έφυγε για τη διαδρομή του…
Με εκείνο το πλατύ, φωτεινό χαμόγελό του που ξεπερνούσε το φως της Φλόγας…
Ένα χαμόγελο που νικά και τα πέντε χρόνια της απουσίας του…

Σάββας Κοσιάρης