Η αποδόμηση του Φαίδωνος
Το άστρο του Φαίδωνος πλησιάζει στη δύση του. Και δεν κράτησε πολύ. Αρχικά τον αντιμετωπίσαμε ως ένα άγγελο εξάγγελο που ήρθε από μακριά να καθαρίσει το βρόμικο τοπίο. Γιατί, το ξέραμε, το νιώθαμε πως ήταν βρόμικο, αλλά δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε από πού ακριβώς αναδυόταν η βρομιά. Πώς να αποδείξει κάποιος ότι ένας δήμαρχος είχε στήσει καρτέλ και τα έπαιρνε κανονικά εις βάρος των δημοτών που τον ψήφιζαν;
Ο Φαίδωνος όμως είχε όλα τα κομμάτια του παζλ σε κάποιο φάκελο κι άρχισε να τα στήνει για να σχηματιστεί η εικόνα. Ο άλλος, ναι μεν τα έπαιρνε, αλλά δεν ήξερε πολλά άλλα κόλπα ώστε να μην την πατήσει. Κι έτσι αποκαλύφθηκε το μεγάλο σκάνδαλο του Αποχετευτικού Πάφου με τον Βέργα στη φυλακή. Το πλήθος, που δεν είχε δει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, το ‘ριξε στο χειροκρότημα. «Μπράβο. Έναν τέτοιο δήμαρχο θέλουμε σ’ όλες τις πόλεις. Συνέχισε, μην φοβάσαι τίποτα».
Κι αυτός πίστεψε. Κι άρχισε να λέει δημόσια ό,τι ήξερε κι ό,τι άκουγε. Κι ενώ τα όσα αφορούσαν το Αποχετευτικό Πάφου ακουμπούσαν μόνο έναν κομματικό χώρο, που ήταν εύκολο να απομονωθεί, ο Φαίδωνος -ίσως από ρομαντισμό και αγνές προθέσεις, ίσως από τη μέθη των χειροκροτημάτων- νόμισε πως μπορούσε να αγγίζει αδιάκριτα όλους τους πολιτικούς χώρους. Ακόμα και αυτόν που τον ανέδειξε. (Αλήθεια τι γίνεται ο Λουρουτζιάτης;) Άρχισε να μιλά για επιχειρηματίες, να τα βάζει με μεγαλο-εργολάβους, με εταιρείες, με φαμίλιες, με την ίδια την Αστυνομία και να δηλώνει ατρόμητος, ενώ το κόμμα του άρχισε να κρατά αποστάσεις. Παράλληλα τα έβαλε με τους δημότες.
«Δεν μπορεί ο καθένας να κτίζει, να στήνει πινακίδες όπου θέλει και γενικά να κάνει ό,τι θέλει». Έβγαλε τις μπουλντόζες στους δρόμους και προσπάθησε να επιβάλει μια κάποια τάξη. Οι πολίτες όμως, που μπορούσαν να διακρίνουν πότε ένας αξιωματούχος παρανομεί, δεν μπορούσαν να διακρίνουν πότε παρανομούν οι ίδιοι και γιατί είναι παράνομο να στήνεις, για παράδειγμα, μια επιχείρηση χωρίς άδεια, να επεμβαίνεις με υποστατικά σε δημόσιους χώρους, να μην τηρείς ωράριο, να ασχημαίνεις με πινακίδες το ήδη βεβαρημένο περιβάλλον.
Κάπου εδώ αρχίζει η αποδόμηση του Φαίδωνος. Χωρίς κομματικό χώρο να τον προστατέψει, με πολλούς να προσπαθούν να προστατέψουν τα νώτα τους από τα βόλια του Πάφιου δημάρχου και χωρίς το δίκτυ προστασίας των πολιτών. Κι έτσι η διαφθορά αρχίζει και τελειώνει στον Σάββα Βέργα, ο οποίος τελευταία άρχισε να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα.