Το σταύρωμα της ελπίδας…

Εκεί που χαρήκαμε για την τόλμη των πλείστων τουλάχιστον βουλευτών, πλην ΔΗ.ΣΥ, που την πρώτη φορά που ψηφιζόταν η απόφαση περί Τρόικας είπαν ΟΧΙ στις μεθοδεύσεις της Τρόικας

Εκεί που συγκινημένοι διαβάζαμε το άρθρο του Αλκίνοου Ιωαννίδη περί «Ελεύθερων κατακτημένων».

Εκεί που η Βουλή εξέφραζε τις αγωνίες και τα πάθη του λαού, που εξέλεξε τους βουλευτές που την αποτελούν, ήρθε η Μ. Τρίτη να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Η Βουλή μας με ένα ηχηρό ΝΑΙ αποφάσισε πως αρκετά αντισταθήκαμε στις μεθοδεύσεις των κορακιών Μέρκελ, Λαγκάρντ, Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ και ότι πρέπει επιτέλους να υποκύψουμε, να σκύψουμε, να υποταχθούμε κάτω από την μπότα της νεοαποικιοκρατίας που μεθοδεύεται πλέον, δυστυχώς, και εκ των έσω.

Όλα ξεχάστηκαν. Οι εύηχες, ηχηρές στ’ αυτιά των απατημένων ψηφοφόρων, προεκλογικές υποσχέσεις Αναστασιάδη, οι «δεσμεύσεις» και οι κατηγορηματικές δηλώσεις περί άρνησης κουρέματος ως ενδεχόμενο που προέκυπτε απειλητικό πριν τις εκλογές, η μπαρουφολογία περί λήψης μέτρων που θα ανακούφιζαν τον λαό, που ακόμα αναπαύονται στις «δάφνες των κυβερνητικών συρταριών των οικείων υπουργείων ως πάρατζιει».

Την προηγούμενη φορά που μίλησα για εκείνη τη θυελλώδη συνεδρία της Βουλής, συγχαίροντας τον κύριο Κουλία, τον κύριο Περδίκη, τους βουλευτές της Ε.Δ.Ε.Κ και όλους τους άλλους που ψήφισαν ΟΧΙ στις μεθοδεύσεις των Τροϊκανών, κάποιος έσπευσε να μου στείλει μήνυμα ότι έχω συμφέροντα και υπερασπίζομαι τον κύριο Κουλία.

Να σας πω κάτι; Ο τελευταίος που σκέφτομαι γράφοντας αυτά τα άρθρα εδώ και δύο σχεδόν χρόνια είναι ο εαυτός μου… Αυτό που με απασχολεί είναι το μέλλον το παιδιών μας, το μέλλον των ανθρώπων που έχουν χάσει, χάνουν ή θα χάσουν τις δουλειές τους και γενικότερα το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού.

Πολλοί μου λένε να μην ανησυχώ.

Είναι αυτός ο εφησυχασμός όμως που επέτρεψε σε κάποια τέρατα που έχουν το θράσος να λέγονται άνθρωποι να οργιάζουν σήμερα πάνω απ’ το κουφάρι πλέον της Κύπρου.

Είναι αυτός ο εφησυχασμός, η πολιτική του «σκάστε να περάσουμε και σιωπάτε να βολευτούμε» που επέτρεψε σε κάποιους κύριους που έχουν το θράσος να παρελαύνουν σε πάνελ καναλιών και να κάθονται σε έδρανα της Βουλής, να παίρνουν εν μια νυχτί αποφάσεις καταδικαστικές για τον τόπο μας.

Είναι αυτός ο εφησυχασμός που επιτρέπει στον νυν διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας να βρίσκεται ακόμη στην καρέκλα του και όχι σε κάποιο κελί της φυλακής.

Είναι αυτός ο εφησυχασμός που έκανε ανεχτές εγκληματικές αμέλειες στον βίο και πολιτεία της προηγούμενης κυβέρνησης που είχε στο ενεργητικό της το Μαρί που ακόμα (και να δούμε ως πότε) εκδικάζεται, την αναβλητικότητα για ουσιαστικά μέτρα, και την αποσιώπηση της χρεοκοπίας της Λαϊκής που με 9 δισεκατομμύρια παρακαλώ (και όχι κουφέττες) μετατρεπόταν από τράπεζα σε βαρίδι της οικονομίας, γιατί απλά πλησίαζαν εκλογές!!!

Είναι αυτός ο εφησυχασμός, που επιτρέπει στους πολιτικούς ταγούς του ΔΗ.ΣΥ που ακόμα ετοιμάζονται να εφαρμόσουν μέτρα, να κυκλοφορούν με τις πανάκριβες τους λιμουζίνες, όπως και οι προκάτοχοί τους, και να αναλώνονται σε εύηχα συνθήματα και άκρατη δημοκοπία γεμάτη κενολογίες και φτηνές υποσχέσεις ωσάν ο λαός να είναι βλάκας.

Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ο λαός μπορεί να χαρακτηριστεί βλάκας, κύριοι, είναι που σας ανέχετε να ορίζετε ακόμα τις τύχες των παιδιών του…

Κάποιοι μιλούν για τον απότομο και χωρκάτικο τρόπο που μιλά ο κύριος Κουλίας στη Βουλή. Ε λοιπόν ξέρετε κάτι; Αυτός ο χωρκάτης όμως που πολλοί κατηγορούν όπως και ο κύριος Περδίκης και οι βουλευτές της Ε.Δ.Ε.Κ είναι αυτοί που είπαν τις αλήθειες που για κάποιους αποτελούν ράπισμα γιατί απλά η τσέπη και η συνείδησή τους δεν τις σηκώνει.

Ναι κύριοι, μην θεωρείτε τους εαυτούς σας βουλευτές εφόσον σκύψατε το κεφάλι σ’ αυτούς που υπονομεύουν το μέλλον της πατρίδας μας. Ο κύριος Κουλίας και όλοι οι άλλοι έκαναν το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν.

Και μην απατάστε. Δεν τους καταλογίζω το αλάθητο. Έχουν και εκείνοι μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή μας κατάντια. Ξέρετε πόση οργή υπάρχει έξω από τους τοίχους της Βουλής κύριοι προασπιστές του ΝΑΙ; Ξέρετε πως η πείνα αναγκάζει ανθρώπους (πού παρακαλώ; στην Κύπρο!) να ψάχνουν στα σκουπίδια για αποφάγια που να μασιούνται ωσάν και να είμαστε σε κατοχή; (που ουσιαστικά είμαστε). Ξέρετε ότι δυστυχώς, (Θεέ μου που φτάσαμε), ανθούν τα κοινοτικά παντοπωλεία που ευτυχώς ακόμα έχουν τρόφιμα γιατί ο λαός μας μπορεί ακόμα να τα τροφοδοτεί δίνοντας απ’ το υστέρημά του; Ξέρετε τι σημαίνει να βλέπεις μια μάνα με δυο μωρά κρεμασμένα απ’ το φουστάνι της να παίρνουν ως βοήθημα μια τσάντα με λίγα χαρτιά υγείας, μισό κιλό φακές, ένα χυμό και λίγες άλλες «σταγόνες» τροφής για να μην πεθάνουν από ασιτία; Προφανώς κύριοι που ξέρετε να επικρίνετε τα λάθος άτομα δεν ξέρετε, ή αν ξέρετε υποκρίνεστε πως αγνοείτε που ζείτε…

Ο κύριος Κουλίας λοιπόν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ψήφισε ΟΧΙ. Ο κύριος Περδίκης, δεν ψήφισε απλά ΟΧΙ, αλλά μπήκε στον κόπο να μελετήσει και μισό κιλό προτάσεις για ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, το ακούσατε αυτό; Μελέτησε και υπέβαλε προτάσεις διεθνούς φήμης οικονομολόγων όπως ο κύριος Χαραλαμπάκης για ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!!! Όλοι εσείς λοιπόν που λέτε πως το μνημόνιο που περιλαμβάνει και το κούρεμα του ιδρώτα, του αίματος και των δακρύων του λαού μας που βρισκόταν ως κατάθεση στις τράπεζες της απάτης και των κλεφτών ήταν αναγκαίο, να μπείτε στο κόπο να διαβάσετε και να ακούσετε όλους εκείνους που μάλλιασε η γλώσσα τους να λένε πως ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!!! Ο καθηγητής Χαραλαμπάκης μιλούσε για κούρεμα μόλις 5%, κύριοι, από την ίδια την κυβέρνηση ώστε να εξασφαλιστούν 3 ολόκληρα δις. για τις άμεσές της ανάγκες. Είπε ότι κανένα νομικό πλαίσιο δεν υπάρχει που να εξαναγκάζει την καταβολή των 9δις από μέρους μας αφού αφορούν μια χρεοκοπημένη τράπεζα. Οι προτάσεις αυτές και άλλες πολλές που κρατούσε στα χέρια του ο κύριος Περδίκης κατατέθηκαν στη Βουλή, μα κάποιοι επίορκοι και ριψάσπιδες δεν τις άγγιξαν γιατί έπλητταν τα συμφέροντα τους. Κάποιοι απ’ αυτούς έσπευσαν μέσω ωραίων προλόγων να καθησυχάσουν τον λαό περί αναγκαιότητας του μνημονίου μα αμέσως μετά είπαν ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο και ολόγιομο ΝΑΙ. Χειροκροτήστε τους. Είναι αυτοί που κάποιοι από εμάς ψηφίσαμε για να μας βγάλουν απ’ την κρίση.

Τι θλιβερή κατάντια! Να έχουμε ως απόδειξη την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και κυρίως την Ελλάδα με τα νομοσχέδια της ντροπής και την ανεργία να φτάνει σιγά σιγά το 30% και να επιμένουμε σε λύσεις Τρόικας που αποδεδειγμένα βυθίζουν το λαό μας στην ανέχεια και στην πείνα. Κατά τα άλλα κάποιοι κύριοι με κουστούμια, που έραψαν όπως έφτιαξαν και την ταφόπλακα της Κύπρου, μιλούν για τον περήφανο λαό που θα σηκώσει στους ώμους του την Κύπρο μα εκείνοι αποδείχτηκαν πολύ μικροί για να σηκώσουν τις δικές τους ευθύνες στους ώμους τους και απλά τις απέσεισαν… Ντροπή σ’ αυτούς και καλή Ανάσταση σ’ εμάς…