Θέατρο του παραλόγου…

Το θέατρο μάς αρέσει αλλά ιδιαίτερες γνώσεις γι’ αυτήν τη μορφή τέχνης δεν έχουμε.

Επικαλούμαστε, όμως, πού και πού τις πηγές των ειδικών προκειμένου να γνωρίσουμε καλύτερα οτιδήποτε προκαλεί το ενδιαφέρον μας από το θεατρικό χώρο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λοιπόν, θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για το θέατρο του παραλόγου.
Βρήκαμε, λοιπόν, ότι είναι πρωτοποριακό θεατρικό ρεύμα που εμφανίστηκε και κυριάρχησε στη δεκαετία του 1950. Κύρια χαρακτηριστικά του είναι η γλωσσική ασυναρτησία (τα λόγια και οι πράξεις δεν συνδέονται λογικά) και η παρωδία καθιερωμένων αξιών. Ως πνευματικός καρπός του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου εκφράζει την έκπτωση των οραμάτων και το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα σε ένα μάταιο κόσμο. Ο χρόνος, ο τόπος και η ταυτότητα είναι ασαφή και ρευστά ενώ ακόμη και η βασική αιτιότητα συχνά καταρρέει. Ασήμαντες πλοκές, επαναληπτικός ή χωρίς νόημα διάλογος και δραματικές ασυνέπειες χρησιμοποιούνται συχνά για να δημιουργήσουν ονειρικές ή ακόμη και εφιαλτικές διαθέσεις.
Έχουμε την εντύπωση ότι πολλά από τα στοιχεία αυτής της μορφής θεάτρου επισημαίνονται στη σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή του τόπου μας. Ιδιαίτερα έντονη η ομοιότητα στο θέμα της μη λογικής σύνδεσης λόγων και πράξεων, της παρωδίας καθιερωμένων αξιών, του επαναληπτικού ή χωρίς νόημα διαλόγου και των δραματικών ασυνεπειών. Βιώνοντας τα δρώμενα των τελευταίων ημερών δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι, όντως, παρακολουθούμε ή και συμμετέχουμε σε ένα θέατρο του παραλόγου!